Mijn gasten
Hieronder kunt u de referenties lezen van mijn gasten..
Natalie:
Toen ik afrekende in de winkel waar ik vaak kadootjes kocht, voor anderen, of voor mezelf, viel mijn oog op het grote notitieblok 'Anne Mieke Baudoin, helderziende waarnemingen, zaterdag vanaf 12.00 uur'. Die naam, Anne Mieke Baudoin, had ik eerder gehoord. De zus van mijn vriendin was bij haar geweest en kwam 'verhelderd' weer terug. 'Misschien ook wat voor jou' zei mijn vriendin.
Ik geloof in synchroniciteit en niet-toevalligheden. Het advies van mijn vriendin en nu weer die naam op dat notitieblok, ik moest er waarschijnlijk iets mee. Anne Mieke was er nog niet, het was bijna 12.00 uur en ik had een afspraak gemaakt. Met het notitieblok. Buiten stond ik te wachten, in een herfstzonnetje. Met ferme, snelle passen komt een dame op me af. Donker haar, kleurige poncho om haar schouders, ogen die dwars door je heen kijken. 'Anne Mieke' wist ik meteen.
Inmiddels ben ik verschillende keren bij Anne Mieke geweest. Haar verhelderende boodschappen en inzichten die ze mij geeft, helpen mijn weg te zoeken in een onrustige periode in mijn leven. Ik ben gescheiden van een erg grote liefde, het loslaten valt me zwaar. Ik ben weggegaan bij het bedrijf waar ik gevoelsmatig levenslang heb gewerkt, maar het was mijn weg niet meer. Het voelt als funderingloos, een stuk Niemandland welke ik moet doorkruizen om bij mijn Eigen Leven uit te komen in plaats van een leven wat deels bestond uit rollen spelen uit angst. Angst voor verlies. Verlies van je geliefde, verlies van je werk. Anne Mieke geeft richting. Herbevestigd wat je zelf eigenlijk al weet. Haalt het stof en de dekens stukje bij beetje van je eigen ziele-waarden. Leven vanuit je hart. Waarop zijn mijn keuzes gebaseerd? Angst of Liefde. Liefde is ook loslaten. Durven springen. In je eigen levensstroom raken, de tak durven loslaten waaraan je je krampachtig vasthoudt. Uit angst voor het onbekende.
Maar wat blijkt. Na het loslaten van de werktak, voert mijn stroom naar jeugdromen die ineens realiteit beginnen te worden. Voorzichtige schetsen waarvan de tekening zich steeds duidelijker vormt, klaar om ingekleurd te worden. 'Toe maar' zegt Anne Mieke 'jij mag jouw leven leven, je mag Zijn, je mag er nog van genieten ook!'. Ik leer onder andere dat kiezen voor jezelf geen egoïsme is. Dat door goed voor jezelf te zorgen, je juist meer te geven hebt aan de mensen die op je pad komen. Ik ben er nog niet, maar wordt steeds een stukje sterker. Soms glijd ik terug in mijn oude 'karresporen', maar ik ben het me bewust en klim er steeds makkelijker uit. Bij het terug glijden is Anne Mieke er ook. 'Okay, als je weer wilt ervaren, ga je gaan. Maar als je jezelf voor wilt liegen, doe ik er niet aan mee. Succes.' Au. Wel een beetje bot. Achteraf weet ik, nee niet bot, Eerlijk. Er is nog veel te leren. Te ervaren en te ontdekken.
Ik ben blij dat Anne Mieke er stond op the cross roads. Precies op het goede moment. Er wordt voor ons gezorgd. Als je het maar wilt zien. Anne Mieke laat je zienderogen zelf helderder zien. Navigeren in je leven, gaat het beste met helder en eerlijk zicht. Met je eigen hart als compas.